NATUURTEKENINGEN: Is Natuurhistorisch illusteren nog van deze tijd?

In de eerste module van de cursus "Drawing Nature, Science and Culture: Natural History Illustration" (verder NHI genoemd) wordt naast de gebruikelijke inleidingsvoorbeelden de historische en tegenwoordige waarde van het Natuurhistorisch illustreren uitgewerkt. Hieronder een kleine samenvatting.

Veel mensen vragen zich af of er nog wel behoefte is aan het werk van Natuurhistorische illustratoren in een wereld van digitale fotografie en computer animaties.
Het antwoord is gelukkig: "JA"!
Hun specifieke vaardigheden zijn nog altijd nodig.

Wel moeten ze vaak met anderen samenwerken om het werk gedaan te krijgen, maar om historische gebeurtenissen te reconstrueren, of tekeningen te maken van artefacten voor publicaties, of complexe wetenschappelijke gegevens op een visuele manier te interpreteren, vergt een speciale aandachtige manier van kijken. Natuurhistorische illustratoren zijn bovenal visuele denkers.

Wanneer Natuurhistorische illustratoren de tijd nemen om elk detail van het object dat ze aan het tekenen zijn te observeren, zien ze dingen die anderen missen. Zij zien details die wetenschappers over het hoofd hebben gezien (en waardoor de wetenschappers hun tekstboeken moeten aanpassen).

Het verschil tussen Natuurhistorische illustraties en andere vormen van kunst is de mate van zorgvuldige observatie, het onderzoek en het voorbereidende schets- en tekenwerk voordat de uiteindelijke tekening wordt gemaakt. De Natuurhistorische illustrator probeert het object te begrijpen en tekent het dan zo nauwkeurig mogelijk, met registratie van elk detail. Daarnaast proberen ze de illustraties op een visueel aantrekkelijke manier weer te geven, maar zijn daarbij wel sterk afhankelijk van de te gebruiken observatie- en tekentechnieken dan van verbeelding en creativiteit.

Volgens Judith Magee van het Natural History Museum, Londen is het doel van de Natuurhistorische illustratie om de wetenschapper te assisteren in zijn werk van identificatie, beschrijving, classificatie en het benoemen van de soorten.
Bovendien onderscheid zij twee soorten Natuurhistorische illustratoren:

1:
illustratoren die werken in Linnaeus-stijl. Dat is het exact afbeelden van het organisme alleen, dus zonder context. Bijvoorbeeld Georg Ehret, de tekenaar van Linnaeus.

2:
illustratoren die van mening zijn dat een organisme niet op zichzelf staat, maar dat het verbonden is met alles om haar heen. Ze beelden het organime af in de natuur, zoals het daar gezien is. Bijvoorbeeld William Bartram, een Amerikaans natuuronderzoeker.

Beide opvattingen bestaan nog steeds en vullen elkaar aan. Beiden hebben op hun wijze bijgedragen aan de verdere ontwikkeling van de Natuurhistorische kunst, maar ook die van de wetenschap.

Georg Dionysius Ehret (30 January 1708 – 9 September 1770)